BİR ZAMANLAR

Kirlenmiþ bir zamana, boyun eðip durdukça,
Günahýn çukurunda, boðulur insanlýðým
Her arzuya kapýlýp, zevk ile kudurdukça
Günden güne artýyor, içimde karanlýðým.

Zaman meydan okuyor, güvendiðim zekâya
Ruhumun üzerine, musibetler yýkarak
Gençliðimi savurup, bilmediðim semaya
Hayalimde kurduðum, arzularý yakarak.

Durmadan çekiliyor, dizlerimden dermaným
Kuvvetimi kaybettim, direnecek azim yok
Ne yapsam kar etmiyor, boþunadýr fermaným
Þu düþtüðüm halime, kalan zaman bile çok.

Bir zamanlar kükrerdim, bükülmezdi bileðim
Yan bakanlara yürür, atardým bakýþýmý
Korkuyu saldýðým gün, kavuþurdu dileðim
Keþke bir görseydiniz, o þekil akýþýmý.

Kanayan bu ömrümü, boþ nefsime borçluyum
Gözlerim uyanmadý, bu yalancý uykudan
Ben Tanrýnýn mý yoksa þeytanýn mý kuluyum,
Aklýmý hep kaçýrdý, bir incecik kuþkudan.

Hangimize güldü ki, bu yalancý yaþamak
Topraða döküldükçe, aralandý perdemiz
Nafileymiþ hýrsýný, sonsuzluða taþýmak
Vuslat aný geldikçe, yaþayan bir erdemiz.




Nevzat TAÞKIRAN
11-02-2010

Sosyal Medyada Paylaşın: