Sonra...
Ölü uçurtmalar saldým,
kýzýlýný yüreðimden alan þehirsiz,
gökyüzüme...
Gözlerinin yosun yeþiline takýldý,
kanatlarý.
Kýrýk,Savruk,Sefil...
Aþk,
çocukluðundan kalma
bir oyundu senin için...
ben ve daha nice oyuncak
kýrýlýp gitti ellerinde.
Cansýz,Fersiz,Sevgisiz...
Sokaklarýmda saklanýr,
bir türlü çýkmazdýn karþýma.
Kendi sokaðýmda seni aramak gibiydi hayat,
Kendi içimde beni aramak gibi biþey...
Kör ebe olurdum,
zehir zýkkým gecelerde.
Sana kör,kendime kör...
Gelsen,
açýlýrdý gözlerim,
gelsen,
hissedebilirdim yeniden.
Sonsuz,Korkusuz,Sahiden...
Korkmadým aslýnda seni sevmekten,
bitkin görünsemde,
bir an bile yorulmadým.
Dizginlemeye çalýþmadým içimdekileri
neyse öyle yaþadým eskitmeden.
Acý verse de bitmesin istemiþtim.
kahretse de bitmesin bu rüya..
Ama olmadý...
Bitti.
Þimdi...
Þehirsiz gökyüzüme çekiliyorum.
Gün batýmýna armaðan ediyorum,
kýzýl renkte alevlerimi...
Sonra çýkarýp atýyorum üstümden
aþka bürünen binlerce kimliðimi.
Ve senden habersiz...
Yüz parçaya bölmüþtün ya beni,
þimdi senin ellerinle bin parçaya bölüyorum kendimi.
Bir kör ebe çaresizliðiyle kaybolup gidiyorum,
þehirsiz sokaklarýmdan.
Ve benden habersiz...
Soluyorum,
Gülüm dediðin o gülün yapraklarýnda.
Küsüyorum siyaha ve bütün renklere...
Aynalarda tüketiyorum kendimi,
Kimsesiz,Zavallý,Boþ..
Dünsüz,bugünsüz,yarýndan habersiz,
birþeyler eksik bu hayatta.
Aþk nereye saklandýysan,
açtým iþte gözlerimi.
Hadi çýkar beni burdan...
Burasý karanlýk,burasý soðuk,
burasý sana uzak,sana yakýn
ama sensiz bir yer...
Burasý cehennem kalabalýðý,
Burasý sonbahar ýssýzlýðý...
Sevdim,Kanadým..
Sorgusuzca,soysuzca...
Ama olmadý...
Yine eksik kalan ben oldum.
Sustum,sustum,sustum...
NAZLI MUHÝP
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.