Erkekliðimden deðil, gözyaþýmý saklamam,
Ateþ düþtü özüme, ben artýk aðlayamam !
Dönse de ahvalimiz, her gün baþka biçime,
Bilemem; kaç zamandýr, akýyorum içime...
Eyersiz kýsraklarý, dolaþýrken sonsuzun,
En namahrem yeridir, içimiz ruhumuzun.
Bilmezsin her saniye, patlarken onca fiþek,
Onulmaz acýlarý, karþýlarýz gülerek...
Eðil de gör içini, bu kanayan güllerin,
Deðiþmez yasasýdýr, gam çeken gönüllerin.
Vedasý kýyamettir, ateþ dansý vuslatý,
Ezbere okumaktýr, gördüðün bu hayatý...
Rüzgarlar sert eserken, gönlünün yamacýnda,
Harlanýr ocaklarýn, yaþanan her acýn da !
Hangi dað önce atar, baþýnda ki karýný ?
Kendi ellerin okþar, daðýlan saçlarýný...
Ok olur birer birer, kuruyan kirpiklerin,
Göz bebeðine düþer, sana bakan gözlerin !
Bir bakan daha bakmaz, saçlarýný devirir,
Yangýndan kaçar gibi, ansýzýn baþ çevirir !
Her kaçýþýn vebali, yazýlýrken hanene,
Kimse uðramaz olur, bu viran meyhanene !
Bütün meyler senindir, senindir tüm masalar,
Çýnlatýr yüreðini, bir içli uzunçalar...
Bir baþýna gelmiþtin, git artýk bir baþýna,
Kimseyi alet etme, içinin savaþýna !
Usul usul erirken, karý yüce daðlarýn,
Bekle, bir gün bitecek, seninde aðrýlarýn...
Pencerene konarken, ansýzýn bir beyaz kuþ,
Gamdan kanatlarýnla, çýkacaðýn son uçuþ...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.