ZAMANDAN ÖNDE İNSAN
Nefes nefese kalmýþken
hüzün hüzün açýldý sinem
anlar her daim koþarken
imkaný mý var doymanýn
Seni korkutan bu mefhum
sana baþka bana baþka esen kasýrgalar
iz býraktýrýr mý bilinmez,
delice akan zamanda.
Daha dün doðmuþtun masal gibi,
dün adým atmýþtýn sevdana,
dün meyveler vermiþtin dallarda
üstünden geçmemiþ sanki bir yýðýn zaman
Üzülmek zamana mý yoksa senden götürdüklerine mi
götürmediyse doðruluðunu
süslü kelimelerle kandýrmadýysan kendini
Götürmediyse seni,
birþeyler uðruna, vermediysen kendini
giden zamanla kaptýrmadýysan gururunu
saygý duyardý sana HER ZAMAN
Kurumuþ topraða bir yudum su olabildiysen
incitmediysen sevmediklerini bile
Verdiðin kararlara hýrslarýn dokunmadýysa,
seni mutlu edip baþka canlarý yakmadýysa...
Ne mutlu ki sana ANlar koþsa da,
kazanan sen oldun.... Ki kaybettiysen benliðini ismin unutulmuþlar katýnda...
saygýya layýk bütün insanlara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebru canbaz balcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.