Yolda kaldým, Kaç eren geçti yanýmdan Ellerinde bir nur ki; Uzandým ellerine, Hayýr dediler, Herkesin nuru kendine, Ve arkalarýna bakmadan yürüdüler.
Kaldým, Kaç mevsim yaþadým. Soydum kabuklarýmý kaç kere. Her çýkan ben, Daha bir baþka. Anladým dediðim anda, Yanlýþ bir adým atmýþým. Etrafýmda kendilerini anlatan yobaz anlayýþlar Kulaklarýmý týrmalýyor. Nasýl bir anlayýþ ki Ya Rab, Senin gökkubbene yaslanýp, Kendini aþalýyor.
Yok yok bu ýssýz vahada D/in cin yok ortada. Yalnýz etrafta zanlarýmýzýn kapladýðý kara Bulutlar var ki; Her nefsin isteðine saðnak saðnak yaðarlar.
Hayýr kendimden bilirim; Kaç yetim gördüm, Ýhtiyar babama kýzdým kaç kere, Komþum açtý bilmedim. Yanýldým; Ettiðim secde Sana deðil, Kendi körlüðümeymiþ. Yoksa, Ya Rab; Sen kimseye haksýzlýk Emretmedin.
Geç bunlarý geç diyor, Malum altýnda yatan, Azgýn kara baykuþlar var; Ýnandýðýn tek þey varsa Para, iktidar. Hayýr, demek yetmez Bu ithama, Yaþamý getirip þahit olarak yanýna Ýþte burda hayatým, Söyleyin artýk ben müslümanca yaþadým, Demeden, ispatý yok bunun. Sözde olmaz secde, Taptýðýn neyse, Hayat, herdaim gösterir sana Taptýðýn ilah bu diye.
(Þubat 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.