Tüm sözlerim bir çarmýhta asýlý kaldý sanki... Kara gecelere beyaz tohumlar saçmak istedim.. Lakin;ne yazmak tesir etti bu defa, ne de çizmek. Her bir köþesinde hüzne rastladým kalbimin. Karanlýk odalarda kitli kalmýþ umutlarýmýn pervasýzca çýrpýnýþlarýný gördüm uzaktan... Göðün yedi rengi silinmiþ adeta ve ahengini kaybetmiþim bu günün. yarýn ise sadece muamma... Sosyal Medyada Paylaşın:
efLaHatun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.