Daha bir þey söylemeye gerek yok güzelim. Eþkiya bastý gönlümü dün akþam. Ne varsa aldý götürdü. Bir hüzün bir de yokluðundu geriye kalan. Sýmsýký sarýldým onlara da, Götürmelerine izin vermedim… Birilerini aradým yaný baþýmda, Aðladým, yardým istedim Gözyaþým kiraz rengine bürünmüþ, kimseyi görmedim.
O kadar ani oldu ki her þey, Ýçimde seni saklayamadým. Gönlüm kavruk, avuçlarým bom boþ, Hiç bir bahanede kendimi aklayamadým.
Duygularým isyanda. Dayanamýyorum. Güneþ de üþüdüðünü söyledi biraz önce. Beni yalnýz karanlýklar anlýyor. Öyle çaresizim ki can dostum, Geçmiþime de yanamýyorum
Öfke seline tutuldum. Her yaným titriyor. Zaman da eziyet ediyor insafsýzca. Köpek sesleri de kesildi birden. Gök gürlüyor, þimþek çakýyor karþý tepelere. Küsmüþ, yaðmur da yaðmýyor. Gözyaþým dökülüyor caddelere.
Bir daha yaktým sönmüþ sigaramý. Ýðne iþlemiyor gece karanlýðýna… Gözlerim boþlukta asýlý, dilimde isyana durmuþ aþk þiirleri Balýklar türkü söylüyor gönlümün uzaðýna.
Acýlar kervanýna öncülük ediyor kinim. Dipsiz hayallere maya çalýyor, Mutluluk balonlarýna kurþun sýkýyorum usanmadan. Hani, nerde kaldý yaþadýklarým, nerede dünüm. Ýstemiyorum. Onlar da bir þey ifade etmiyor, sana yanmadan... Þükrü Türkmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrü Türkmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.