Kenar bir mahallede, iki komþu yaþardý
Birisi diðerine, taaccüple þaþardý
Çok zengindi bir taraf, diðeri ise fakir
Birinde hiç huzur yok, huzur olansa hakir
Düþündü zengin olan, ben neden rahatsýzým
Fakir neþe içinde, ben zenginse bahtsýzým
Karar verdi fakire yüz altýn hibe yaptý
Ýþte o anda fakir, þifasýz virüs kaptý
Altýnlarý doldurdu bir çömleðe býraktý
Yattý her gün ki gibi, ondan uyku ýraktý
Kalktý dolaþtý biraz, bakýndý saða sola
Ufak çýtýrtý duydu atladý hemen yola
Lahavle çekerekten tekrar yattý yerine
Daldý mali hülyada altýnlarýn seyrine
Birkaç gece böylece uykusuz gelip geçti
Anladý ki altýnlar aldý huzuru biçti
Doldurdu bir keseye yanýndan uzak itti
Bunun yüzünden dedi vaki huzurum bitti
Komþuya koþtu hemen ve girdi içeriye
Al dedi altýnlarý, ver uykumu geriye
Oh be dedi dönünce uzandý yataðýna
Bir daha düþer miyim malýn mülkün aðýna
Mal mülk elbette lazým, ama kasa, kesede
Kalpte olan dünyalýk, kambur olur ensede
Gönül’e dolarsa mal ölüm bile zor olur
Gerilere bakmaktan yorgun hepten yorulur…
Garibî-Salih Yýldýz………08.02.2010
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.