I
Sevgiye dair, içinde yer eden anlamý, görmek istedim.
Yetmedi görmek, çözmek diledim.
Hayýr dedin, anlatmadýn kendini ýsrarla
Hayýr! manasýz bir hayýrdý kendimce
Var olaný esirgiyorsan acýydý;
Yoksa var saydýðým, bu daha da yakýcýydý
II
Ayaza býrakýlan sýrça fanusun
Ayaz vurgunu ile parçalanýp,
Tuz buz olup daðýlmasý gibi;
Kýrýldý sana tahammülümün eþiði.
Sen ise görmedin,
Seyrettin…
Demedin!
Sustun.
Bekledim, sustun!
Sordum, sustun!
Söylemedin ki derlenip toparlanayým.
Daðýldým…
Ah sabýrsýzlýðým,
Ah benim manasýzlýðým,
Ah benim cinnetim…
III
Sendeki anlamdan yansýyan;
Cennetlik sözcüklerim bir bir kayboldu.
Açmadýn aklýmýn kilidini,
Özlemlerimi nifaka, korkularýmý þirke çevirdin.
Ýman da sevda da, bir top yakýcý ateþti.
Ateþ, hangi aþkta görünmüþse beslenmek dilerdi..
Beslemedin!
Esirgedin!
Sustun, durdun
Tüm ezberlerim bozuldu.
Sonunda bize dair tüm bildiklerimi unuttum.
IV
Söyle þimdi,
Hangi rüya ile avunayým?
Hangi rüyayý görüp de unutmayayým?
Demedin madem; dokun,
Dokun da, UYANAYIM!!!
8 Þubat 2009
Perihan Tunçok
Esmize