ihanetin kurtlarýyla doldurup sadakatini
kara bir çentik attýysan aþkýmýn özlüðüne
mýsra aralarýný geniþ tutup benzettiysen þiirlerini
hemcinslerimin ad sözlüðüne
her geçen gün biraz daha cazip bakýp
çok paralar saydýysan gönlümün at gözlüðüne
sana sade kahve eþliðinde yazamam
alýyorum yeni’yi
en eski/ en ince/ benden de kýrýlgan bardaðýma
dolduruyorken çýkan
o sesi seviyorum… seni de.
iki parça buz/ yalnýzca bir dilim ve beyaz…
peynirim… kara sevdam
radyoda ince saz/ dýþarýda at koþturan yaz
ve seni seviyorum… güzü de.
gözlerimde biriken yaþlara aldýrmadan
diplerinde biriken yaslarý temizliyorum
ne çok okþanmamýþlýk biriktirdi çocukken
yoksa bunca aç olmazdý saçlarý…
diyorum/ tabii içimden.
yüksek sesle söylesem;
delirdiðimi düþünecek baþlayan þarký
ne çalýyor duymuyorum/ aklýmda hep
ayný film-replik ayný:
“sen dediydin irfan abi rüzgar gençtir diye*”
kýzýyorum kendime
birlikte izleyemedik… diye filme de.
replik replikliðini adam adamlýðýný
hasret hasretliðini bilsin yeter!
diyen dilim
içiyorken… o tat… anason
adýný da çok seviyor… ona son.
aldatýrsan aldat yeter ki bilmeyeyim
düþünürken kalbim
satýlýk bir gurur deðil seninki
yazýyor kalem/ kýrýyorum ucunu
ikimiz de susuyoruz… sana da.
su içtiðim bardak rakýnýnkinden kalýn
geçirirken saçma aklým
(ki hiç sevmem ikisi de eþit olmalý)
bir naðme getirip býrakýyor baðrýma
önce zarif baþlýyor Karaböcek
adýyla tezat/ sesinin haline bak…
“dertli çal!” derken çok acý
kemancý utanýyor… hani sen?
ah yabaným/ ah yalaným
yaþlandýn diye deðil
kalbimde eskidiðin için inan;
ah benim her daim rüzgar saçlý ihtiyarým
yazardým… daha yazardým da “yeni” bitti
hem gözlerine de yazýk okuyanýn
þimdi bana bir fincan kahve sade/ce ben deðil…
sen de gelsen keþke kendine.
JD
*Replik Zülfü Livaneli romanýndan uyarlanan "Mutluluk" filmine,
*Kemancý adlý þarkýnýn sözleri Mehmet Yüzüak’a aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.