Hüznüne sürgün bir kadýndý Toplamaktaydý hayatý eskimiþ bavuluna Üstü örtülü tüm acýlarýný çýkarýyordu gönlünün raflarýndan
Aþk/ Ýlk aþk geldi eline Sýcaktý Hala atýyordu kalbi Ýlk öpüþ gülümsetmiþti çehresine düþen kýrýþmýþlýklarý Sol yaný titriyordu hala duyunca ismini feryat figan Yarým kalmýþ orgazm tadýndaydý, suretinden geçerken zaman Devleþiyordu yine gözleri gözlerinde sen ayný ,ben ayný aþk ayný…
Ýhanet/ Çekingen ve ürkekti Sýzlýyordu ellerinde Girmek istemiyordu bavula Al aldý yanaklarý Biliyordu yaþattýðý acýlarý gölgesinde Suskun yüzünde parça parça oluyordu düþ kýrýklarý Utanmýþlýðýna gömülerek tüm külfetiyle, Susuyordu…
Ölüm/ Soðuktu hala Beyaz bir örtü giymiþti olanca siyahlýðýna raðmen Aldýklarýný vermemekte kararlýydý hala bakýþlarý Tanrý’nýn eli vardý keskin omuzlarýnda Korku salýyordu yaþlanmýþlýðýna Ne vakit düþünse ölümü derin Sýrlanýyordu…
Hüznüne sürgün bir kadýndý Prangalarý boynunda halka halka yalnýzlýðýn, Bezgin gözyaþlarýný akýtarak geçmiþin perdesine Naif bir veda ediyordu sefilliðine…
Kaç kadýn daha vardý köþe baþlarýnda hüzne sürgün, elinde bavul…
Söyle hayat… Kaç sefer aþk! Kaç sefer ihanet! Kaç sefer ölüm!
FERAY ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferayileri7575 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.