Günün sabahýnda açarsýn pencereye,
Herkes yoluna gidiyor ben nereye
Kimi varmýþ menzile, dönmüþ geriye,
Herkes yaþýyor kendini dinlemiyor niye,
Kimisi aðlar, sineler feryat eder,
Gönüllerine kaplar gam ve keder,
Kendilerini yitirmiþler ederler heder,
Umutlarý var bekler bunlar geçer..
Kimi neþeye kapýlmýþ hep güler,
Zevkten dilleri söyler türküler,
Umurunda mý garipler ne eder,
Düþünmeden gününü gün eder..
Kimi yarým ekmek için koþar,
Umutlarý ile kendine mezar kazar,
Ýmrenerek etrafýna bakar eder nazar,
Kendi halinde kendini öyle yaþar..
Kimi bolluk içinde eðlencede,
Belli deðil kimin eli kimin cebinde,
Bilmezler ki yaþadýklarý iþkence,
Diðerlerini görmüyor kendi derdinde..
Acýmasýz dünya böyle iþte,
Sanki kartal konmuþ bir leþe,
Korkutuyor ortalýðý var endiþe,
Olmuyor kimi aðlar, kimi pürneþe..
Ol ki kendini taný etrafýný gör,
Ýyi bak olanlarý sakýn olma kör,
Biraz insaný sev azýcýk hoþ gör,
Kendini örnek al, sonra ötekini gör..
Kendine bak kendini iyi bil,
Sonunda kendini etme sefil,
Olunuyor bak kendince rezil,
Düzeltemiyorsa uðraþma kenara çekil...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.