o kadar temizdi ki her þey, ufacik toz tanecikleri mahvederdi bizleri ve gün gelip çamur sýçrayýnca üstümüze, o kadar beyazdý ki kiri hiç geçmedi, mahvetti bizi kirletti içimizi, kimler uðruna serdik yerlere yüreðimizi ve kimlere vermedik hakettikleri deðerleri, yine çýðlýklkar koparken içlerimizden, bu hangi yalandý , bu neye özlem?
Sosyal Medyada Paylaşın:
distorcun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.