SEN VE BEN

Ey sen aklýmýn aynasý
Düþüncelerimin ýþýðý
Düþüncem, düþüncene
Gözlerim, gözlerine
Ne güzel bakýþýr.
Ýnce bele gümüþ kemer
Leyla’ ya Mecnun
Ne güzel yakýþýr.

Ey sen gözümün kökü,
Evimin direði,
Olmasaydý aydýnlýk,
Kalacaktýk karanlýða gebe.
Çöl ortasýndaki ot için
Bir damla su hediye.

Deðilmiki, muhtacým ben sana,
Muhtaçsýn sen bana.
Yollarým baðlý yollarýna.
Bu ayak, bu kalbe giden yolda nasýrlaþtý.
Bu vucut, sevgisizlikten fenalaþtý.
Sen olmasan,
Ben olmazdým.
Sen varsýn diye ben varým.

Bütün bu sevgiler,
Bütün bu sevgililer,
Leyla’lar, Mecnun’lar
Geceler, gündüzler
Sen varsýn diye var.
Sen varsýn diyedir, bütün bu hesaplar.
Kýskanýrým ben, kýskanýrým.
Seni senden kýskanýrým.
Belki de sen varsýn diyedir,çýkan bu savaþlar.

Anlamý yok sensiz geçen günlerin.
Ne anlamý var ?
Aysýz dünyanýn,
Dikensiz gülün,
Gülsüz bülbülün.Ne anlamý var.
Vaha çöle lazýmdýr
Kartala leþ
Iþýða ateþ
Sensiz çaresizim hepten.
Ve bana ,
Sen lazýmsýn sen.

Sen ey umudumun filizi,
Karanlýðýmýn ýþýðý
Seninle beslediðimiz aþkýmýz vardý.
Ve bir yanda sen ,
Öte yanda ben,
Ortada sevdamýz kaldý.
Ve eðer,
Kalpler sevgisiz,
Aðýzlar dilsiz,
Gözler kör,
Kulaklar saðýr ise,
Sevgiler nefret
Sevgililer ihanet içindedir.
Ve bütün ayrýlýklar, sevgi ihanetidir.
Ve sevgi ihanetinde,
Gereði yok birleþmelerin.
Ve içinde sevda yoksa
Gereði yok yalan öpüþmelerin.......

19.05.05 Mönchengladbach


Sosyal Medyada Paylaşın: