Ölümün kýyýsýndan geçtiðim o gece Bedenime tekrar döndüm sanki sessizce Gözüm yaþý indi yaðmur gibi,inceden ince Yaþadýðýma sevindim...Kendimce Ruhumu dinledim usul usul,gözlerim pencerede Ölümün karanlýðýndan korkmadýðým tek gece Yaþadýðýma þükrettim binlerce Sabahý zor ettim,içimde doðan yeni güneþle Ölümün uzaðýndan baktýðým o gece Bin bir alet takýlý yaralý bedenimde Nefesim kuþ gibi çýrpýnýyor yüreðimde Hastanedeyim... Ben bu gece. "Üstelik,incir aðaçlarýda yok önünde."
Mayýs 2005.Baþkent üniversite hastanesi/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla Küçük Ülker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.