Koþtum sonra, Bir maça papazýna tutundum. Güneþ kurumuþtu. Biraz yoruldum...
Gecenin üstüne çýkmýþ tepiniyordu korkuluklar. Seviþken. Kara kara suratlar, gün doðumunda konuþmadan çekip gidiyorlardý.
Valizlerini topladý ve gitti hüzün. Bacaklarýndan saçlarýnýn uçlarýna. Çaðýrdý saðýrlýk, çýldýrdý akrep ve yelkovan familyasý. Gecenin üstüne çýkmýþ tepiniyordu korkuluklar, tedirgin... Uçuþurken buðday baþaklarý, ekmek olmadan heder oluyorlardý.
Baðýrdým sonra , Bir çýðlýða kavuþtum. Dilim yýrtýlmýþtý.
Biraz daha dur! Dur ki koþabilesin ey cibiliyetsiz. Konuþmadan öylece kal . Esaretinin tarlasýnda, ayaklarýndan topraða çakýlý, ayan beyan satýyorsun kendini. Anadan üryan...
Haydi durma yürüsene be aydýnlýðým. Masadaki vazo daha kýrýlmadý. Haydi onarmadan kendini coþ! Koþ mal varlýðýndaki en deðerli menkulune. tanelerinden düþ, el olmadan gururun. Küs yaþama dargýn herkesle. Düþ gördün say gecede. Yoksa kaybettin mi O’nu ? yok yok ; Kollarýn sabit , kafanda saman yýðýný, korkuluk korkuluk bakýyorsun, Onuruna... Al O’nu
Umut KURU Sosyal Medyada Paylaşın:
umut kuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.