YILDIZLARI SAKLI KENT

Kayýp kayýp gidiyordu uslanmaz bir yunusun sýrtýnda.
Anýlarýn hor baktýðý, yazýlmamýþ hayallerimiz
Akýl erdiremediðim, bizi bizden uzak tutan,
Daðýlan bir kuþak gibi yýldýzlarýn yok olduðu
Fýrtýna sonrasý ölü dalgalar yaktýðýnda içimizi

Pul pul iniyordu kirpiklerimden zaman zaman
Orada, burada unutulmuþ bir kadýn ve bir çocuk hayaleti
Dere yataðýnda nutuk atarken baykuþlar
Sürüklenip siliniyordu gözlerimden.

Sen ki; tutamazsýn sivri dilini þair.
Tutamazsýn, çünkü içindeki yüzlerce çiçek
Utanç verici sabahlara doðru
Savunmasýz yürüyecek pamuk ipliðinde az sonra.
Bir iþaret levhasý için birkaçýnýn ölmesi mi gerek?

Dinleyin… Henüz bitmedi sözlerim
Geri sayýyorum bütün bir ömrü, hepsi ama hepsi
Ýniþe geçiyor damýtýlmadan dizeler gibi
Sesleniyorum, herkes sesime saðýr, bakmazlar
Týrnaklarý sökülüyor ruhumun, çýrpýnýyorum
Ölüm kol gezerken her köþesinde sokaklarýmýn

Sorarým bu kaçýncý döþeniþi eskitilmeden?
Tek dokunuþta çöküyor kaldýrýmlar
Sokaklar balçýk denizi, adresi belirsiz kurþunlarýn
Usancý, býkkýnlýðý, çaresizliði yaþýyor herkes
Uyandýrýyoruz sýrtlan gülüþünde okyanuslarý…

Kim çaðýrdý çekirge kuþunu otaðýmýza?
Hangi diken daðýttý güllerimizi bilmem ki?
Isýtýp ýsýtýp önümüze serdiler çürümeye yüz tutmuþ nefesleri
Her gün yeni bir denklem ve düzmece raporlarla
Korku ordusu yaratýldý içimizde.

Dinleyin… Henüz bitmedi sözlerim
Hapis kaldý aylak düþlerimde tüm umutlar
Saklý bir yýldýz gibi sabrým da, inancým da
Bir baþka gezegenin karanlýk odalarýnda
Yoldan çýkmýþ, sendeliyordu aðýr aðýr ýþýklar gibi

Þimdi bütün yýldýzlar kayak yapýyor yokuþ aþaðý.
Gökyüzü soluk mu soluk, sesim ezelden yorgun
Ömrü acýlarla dolu bu þehrin, bir derin
Bir karanlýk yalnýzlýðýnda çaresizim.

Biz acýlara deðil, yaratanlara þaþarýz.
Onlardan öðrendik en akýlcý öðütleri.
Bata çýka yürümeyi, gömülmeyi diri diri
Yýldýzlarý saklý kentin kanatlarý altýnda…


Sosyal Medyada Paylaşın: