Kendine Küsen Dağ Çiçeğim

Biliyor musun göðsümde toprak,
Ellerimde bahar kan aðlýyor!
Yaðmur dalgýn, sular unutkan
Bu mekanda çiçekler hep kuruyor...

Can, cananý bulmak için
Aþkýyla kör ebe oynuyor!..
Aklýnda sen,
Sýrtýnda kocaman bir cehennem
Daðýn öte yüzünden
Güneþ doðacak sanýyor!

Ah sevgilim, ah!
Ne baharýn, ne de güzün silinecek kalbimden.
Onlarca adýn içinden
Yalnýz senin adýn yazýlacak yosun tutmuþ kayaya...

Þu görünen çardak var ya,
O, her zaman tek tanýðý olacak
Kendine küsen dað çiçeðimin...

Ah!
Bir an her þey silinse de
Yalnýz senin aksin belirse denizin aynasýnda...


Rukiye Çelik
6 Þubat 2010

Sosyal Medyada Paylaşın: