Gece içim de oturur, gün savrulur ellerim de,
Yüzünü ekþitir hayat, hiçbir þey olmaz deminde.
Buz kesiyor görmediniz, içimde ki akan dere,
Kimse olmuyor farkýnda, bayrak çeksem de göndere.
Gül dikmeye giderdim ben, bu derenin kýyýsýna,
Þimdi dururum uzaktan, donan güllerin yasýna...
Kutuplardan daha soðuk, gezindiðim dað ve ova,
Hayat getirmiyor bana, içime çektiðim hava.
Atmosferden daha mý çok, acep kirlendi içimiz,
Ne iþimiz vardý bur da, söyler misin, bizler kimiz ?
Bir oyundan daha kýsa, sürer hayat þenliðimiz,
Yolun sonunu görmeden, karaya vurur gemimiz !
Ya bu hayat deðiþmeli, deðiþmeli yahut gemi,
Eðer doðru yerde isem, neden kopar her gün pimi ?
Bunalýnca bazen böyle, koþardým denizlerime,
Denizlerden daha azgýn, bakar mýsýn gözlerime !
Hayat sunardý bir zaman, görüp, geçen her güzele,
Þimdi yüzüme bakanýn, rengi dönüyor gazele...
Aldýrma ey deli gönlüm, vurduðumuz bu son yokuþ!
Üzerimizden geçiyor, kaçýrdýðýmýz mavi kuþ ...
Bir kez kanamaya görsün, yürekte tutmuyor yama!
Nasýl olsa görecekler, saklanacak yer arama.
Madem ki kolun kalkmýyor, kaþýný oynatsan yeter,
Silinmesin, öyle kalsýn, alnýmýzda ki, soðuk ter...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.