SENİN KOKUN

Ansýzýn..
Çok uzaklardan burnuma
Teninin kokusu gelir.
Burnumun direði sýzlar.
Aklým karýþýr.
Yüreðim kabarýr.
Derin,derin iç çekerim;
Bir türlü doyamam kokuna;
Yüzüme kapatýp avuçlarýmý,
Çýrýlçýplak bedenini;
Benim koynumda sanýrým
Tenini doya,doya koklarým
Nerde olursam olayým
Ruhumu cennette sanýrým
Koparým o an yaþamdan
Kimseler görmez bilmez
Oysa ben sana doðru uçarým
Ya bir,ya üç saniye;
Sürer bu halim belki;
Fakat ben o aný asýrlarca yaþarým.
Gevrek, gevrek kokar o güzelim;
Tarifi imkansýz terin;
Doya,doya ruhuma çekerim.
Ben mest olurum;
Ruhumsa þad olur.
Bu vuslata inanamam;
Bir türlüde doyamam;
Ruhumdaki vuslatý bilmeyen insanlar.
Ne zaman dünya meþakkatiyle;
Ansýzýn gürültü yapar.
Daldýðým düþten,uçtuðum yerden;
Yalan dünyaya, hasretine geri dönerim.
Ýþte o zaman mahsunlaþýr.
Annesinden zorla koparýlmýþ;
Masum bir bebek gibi
Çaresiz kalan ellerimi býrakýr;
Teninin kokusunun arkasýndan;
Canýmdan ayrýlmýþ gibi bakarým;
Sonra dudaðým kývrýlýr.
Somkura,somkura salya,sümük aðlarým.
Ta ki...
Teninin kokusunu;
Burnum duymayana kadar.

12_06_2005 Pazar

Hanýmaða34 / Nazife Görgün




Sosyal Medyada Paylaşın: