Korkunun Adrenalin Salgısı Cesaret
Manolyam diyesim geldi, içinde sen olan madalyayý tükrükleyip parlatýrken... Cesaret, korkunun çift yumurta ikizi mi?
Ödü bokuna karýþýr sen bir þey yapmaya kalksan;
o yapmadýðýn anlarda ödünü bokuna karýþtýrmaya çalýþan...
Sen severken senden giden,
geldiðinde sana yeniden, beklediði ilgi neden?
Onu istemekten bîtap haldesindir,
beklentin seni dumura uðratmýþ
ve gücün de tükenmiþtir üstelik;
tam o anda bir enerjiyle yanaþýverir:
Gel!
Bak iþte ben!
Boyutlar tutmadýðýnda,
boyut atlamasýnýn þokunu kaldýramayacak olana,
boyutun boynunu vurmasý
ve çuvalýna doldurduðu geçmiþ zamaný
fýrýna atmasý, yakmasý,
kül etmesi
ve küllerini doðduðu doðmamýþ rahme savurmasý mý?
Yoksa özü yakan;
ama fark ettirilmeyen kýytýrýk bir tebessümle:
’Gel caným!
Nerelerdeydin,
çok özledim’ mi demesi
en isabetli olan?
Ýkisini de yapabiliriz
ayný anda gerçi...
Birbirine karýþtýrmadan.
O da bilir bunu tabi.
Zaman ah zaman
Tabibsin sîne-i yâreye...
Cesaret, korkunun adranalin salgýsý...
Sevgide cesur olanýn kaybetme korkusu olmaz.
Sadece sevmeye devam et yeter...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.