Soðuk bir kýþ akþamýydý, Karanlýk,yeni çöküyordu þehrin üstüne, Bir kabus gibi... Hafif hafif yaðan yaðmura inat, Hýzlý hýzlý esiyordu rüzgar, Yüzüme yüzüme... Üþüyen bedenim deðildi biliyordum, Yüreðim iliklerime kadar titriyordu, Sessizce... Dilim varmýyordu ama söylemeye, Gözlerimden süzülen yaþlar hacet býrakmýyordu, Bir þey demeye... Gönül pusulamý kaybetmiþtim son sözünle az önce, Hiç bilmediðim bu þehirde. Oysa seninde bilmediðin bir þey vardý,çekip giderken, Azrail bile çaresiz kalacaktý, Ýçimdeki sevgini öldürmeye. Ve adýný duyacaktý, Canýmý aldýðý o son nefeste...
Sosyal Medyada Paylaşın:
venaamoris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.