Endülüslü Kız/Güneşin Çobana İlhamı

Âþýklarýnýn sayýsýnca tel kopar saçlarýndan,
As gül dalýna, salýna salýna revan ol yola.
Yürüsün nergisler , sümbüller ardýnca.
Saçlarýný çözme kýskanýr güneþ göze gelirsin.
Öyle bir afetsin ki Endülüslü kýz.
Gündüzümü gece, gecemi gündüz edersin.

Ben, yayan yapýldak yollara düþmüþ fakir çoban.
Bir kepeneðe sarýnýr uyurum geceleri,
Rüyalarýma gelirsen tanýrým uzun siyah saçlarýndan.
Sen maðrip güzeli.
Elif parmaklý dal boylu peri.
Seni gördüðüm günden beri yollardayým.
Geceleri koyunlarýmla söyleþirim,
Onlara anlatýrým seni.
Endülüs kýzýsýn sen tepeden týrnaða gül kokan.
Gülden ziyade, lâleden ince…
Ýnsan çoban da olsa bencileyin,
Senin gibisini sevmeli sevince…

Ýçime bir çöl yangýný düþürdü bakýþlarýn.
Baþtan baþa kat ettim Endülüs ülkesini ,
Çingene kadýna fal baktýrdým,
Senden haber verir diye…
Gece yýldýzlarý seyre daldým seni hayale.
Hâle hâle, hevenk hevenk sevgi sunardým yanýmda olsaydýn.
Ben, hazine için boþuna gitmiþim firavunlar ülkesine.
Hasretim daha da büyüdü sesine nefesine.
Gel Endülüslü kýz,
Nefes ol dol ciðerlerime.
Saçlarýný çöz gecelerime.
Gizlensin sana olan aþkým siyahýn gölgesinde.
Seni anlatayým býkmadan gecelere.
Çiz yüreðimi narin ellerinin çiçekleriyle.
Gel her gece düþlerime, efkârýmý yenile.
Eriyeyim gözlerinde.
Nem olayým kirpiklerinde.

Sen, Endülüs’ün en narin en ince kýzý,
Görenlerin yüreðinde dermansýz sýzý.
Meryem safiyetinden ilhamýn var.
Züleyha’dan kalan yadigarýn.
Yusuf güzelliðini solur bakýþlarýn.
Sevdanýn haritasýnda gülümser nakýþlarýn.
Sen aþkýmýn ecesi Endülüs söylencesi.
Sen mazim sen yarýnlarýma kalan.
Sen yegane gerçeðim senden baþkasý yalan…
Gel, Endülüslü kýz sevda sancaðýmsýn.
Gönlümde sen ol haþre dek dalgalanan.
Ankara,03.02. 2010 Ý.K




Sosyal Medyada Paylaşın: