sensizliğin korkusu.

zifiri bir karanlýk sarýyor ruhumu.
Hayalinden bile korkuyorum gecenin.
Kýpkýrmýzý gözyaþlarým...
Bir baþka damlalar düþüyor gözlerimden.
Bir baþka hayallerin çalýyor kapýmý yine.
Umutlarým tel tel dökülüyor avuçlarýmdan topraða toprakla birleþiyorum sonra.


Karanlýktan ürküyorum ama nafile
Biliyorum karanlýk saracak ruhumu duymak bile istemiyorum, gecenin adýný.
Korkuyorum geceler gem vuruken düþlerime...
Geceyi tekrar tekrar yaþamaktan korkuyorum.
Buz tutuyor düþlerim.
Hayattan nefes almaktan korkuyorum.
aslýnda tek korkum sensizlikten gecede sensizliði getirdiði için yüreðime ben gecenin öbür yüzünden korkuyorum.

sensiliði yaþamak acý veriyor ruhuma.
Kayýplarda senli dünlerim.
Bir çýðlýk duyuyorum ruhum bedenimi taþýyamýyor artýk.
Yaþ/amak düþleri
Yaþ/amak gözlerim de seni...


tuz buz oluyorum sensizlikte.


Bir çocuðun gözyaþýnda parçalara bölünüyorum.
Kýrýk bir keman gibi düþlerimi çöpe atýyorum.
Ama seni ama seni........
Sosyal Medyada Paylaşın: