Gün þýmarýk kostümünü giydirirken bedenine.. Sað omuzun üzerinde uykuya dalmýþ mevsimlerin izi.. Yüz çizgilerim seni anlatan bir þiir mýrýldanýr.. Üryan bir yaðmurun dilinden denizin mavisine dökülürken þarkýlar.... Gökyüzünün suratýnda büyüyen bir -ben..- Rengini gökkuþaðýndan alan “yüzün..” Yýldýzlarýn sakallarýndan cýmbýzla ayýklamaya çalýþtýðým düþlerin dudaklarý çocuk kokardý.. Gece kör(-bir-) ebenin gözlerinden düþer, biz öpüþmeyi o zaman öðrenirdik.. Boynunun tam kýyýsýnda soluklanýrken bir müddet, Voltajý yüksek kokunun emrindeydi nefes alýþlarým... Ve iþte o an; ömrünü uzatýrdý seninle þubat..
Gülümseyiþin yürürken dudaklarýnda … Boðazýma kaçmýþ dünden sesin.. Yutkunmak, tadýný kaçýrmaktýr bilirim … Düþtüðüm yerden kanatýrken beni özlemin… Ýki kelimeyi bir (y) araya getirdim..
Ýsmet BAYGIN. 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
kırrıko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.