þehrin bütün seslerini kapattým. bir kuþ havalansa kanat sesi iter havayý dilime göçmen türküler yaðar.. sesim çýkmýyor. duymamak söylememek deðil.
ellerime dokunuyor nemi yalnýzlýðýn bir sabah ýþýðýna tutasým geliyor. kalabalýklara karýþýp bir durakta adsýz bilinmeyen bir tarihte sözleþmiþcesine karþýlaþýp dostça kaldýðý yerden sürdürmek zamaný ya da sürüklemek kendimizi zamanda rüzgar gülüþümü gözlerime býrakýyor
karanlýða yazdým þiirlerimi okuman þart deðil görmek gönül iþi cancaðzým göz deðil.
Þubat 2010.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sonbaharımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.