Varya...! Leyla olmak,kolay bilirdim ben Mecnunu sevmeden. Üstelik, Mecnun için erirdim ben Çöllerde güneþi görmeden. Yana yana geçerken Kana kana çekerdim ben, Vaha diye Serap olduðunu bilmeden Son suyu içerken... Masal gibi okurdum çok önceden ben Ölümsüz sandýðým aþký, Kalýn ciltli bir kitabýn dilinden...
Oysa...!
"Bir Mecnunu Parlayan güneþi Ýçimdeki vahayý Düþümdeki serabý Ýllede masallardaki aþký," Gönlüm de eskiten Hayatýn gerçeðiymiþ Bir yüreðin içinden sessizce çekip giderken, Anladým ben Leyla olmak...!Zormuþ hakikaten...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla Küçük Ülker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.