Dostum

Yollara döküldüm dostum
Unutmadan hasta olduðumu
Evlat aþkýndan hep vuruldum
Nasýl periþan zorda kaldým yoruldum

Ben ölürsem dedim
Memleketim sahip çýkar oðluma
Bu yüzden memlekette okusun istedim
Hasta halimle yollarda nice olurum bilmedim

Bin beter hale gelip þaþýrdým
Ölüm burnuma koktu beklenmedik
Hep anlayýp bilip dururken zaten
Önce saðlýk yine önce saðlýk

Hiç canýmýn kýymetini bilmedim
Her insan da sever evladýný
Ben de evlatlarýmý çok sevdim
Evlat aþký içimde sonsuz bir har.




Müfide DECDELÝ
21/10/2009/çARÞAMBA
Saat:01/10 Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: