bahar sevinciyle
daldan dala uçan kuþlar gibi
pýr pýr eden yürekle
sevgilimi gördüm bugün...
altýn sarýsýna boyamýþ saçlarýný
dökmüþ omuzlarýndan göðüslerine
canýma can katan gözlerine bir baktým
güneþ görmüþ buzlar gibi
erim erim eridim
ne þiirler
ne mektuplar okudum o gülüþünde
Ýçin için içimi çektim
için için eriyip tükendim bugün ...
uzatýp ellerimi
sarý saçlarýna sürmek
parmaklarýmýn ucuyla tenine dokunmak
vücudunu vücuduma sarýp
sýcaklýðýný yaþamak
öylece kalmak istedim...
yemin etmiþ aþýklar gibi
karþýdan karþýya yutkundum
boðazýma týkandý tükürüklerim
"SEVÝYORUM" diyerek haykýrmak istedim
söyleyemedim...
eliyle kapattý aðzýmý...
"biliyorum... ama daha deðil..." dedi bana.
uzun uzun seyretti gözümden akan yaþlarý
sildi iki paþ parmaðýyla...
"zaten biliyorum, ne gerek var ...?" dedi, bana.
sonra da parmaklarýnýn ucuna kondurduðu öpücüðü
uzandý dudaklarýma yapýþtýrdý...
Yine deprem oldu vücüdümda o an
yine alerler sardý damarlarýmý
yine karardý dünyam, karardý gözlerim
dönüp de arkasýna gitti yoluna.
Sandým ki ölüyorum...
Gözlerimin kapandýðýný hatýrlýykorum.
açtýðmda gözlerimi gördüm ki
yataðýmdayým
ve de yapayalnýz...
02.02.2010
Suat TUTAK
(Yeni þiirlerimden)