VAY BENİ
Sitemle kanatlanýr ruhumdan beyaz kuþlar
Bitmek bilmezken gurbet, nasýl biter bu kýþlar
Rüzgâra sabýr saldým, gözlerimden döküldü
Hüzünlü bir yaðmurun ertesinde bakýþlar
Dert daðýnda dolanan yalnýz ceylan say beni
Elem ateþten gömlek, yanýyorum vay beni
Islanmýþ kirpiklerim bir kilim nakýþýnda
Aþýðýn karanfili göðsüne takýþýnda
Hercai gönüllü yar, sen denizi özlerken!
Ben aðlýyorum nazlý dereler akýþýnda
Kalbin payitahtýnda baþköþeye koy beni
Selam bile yok yardan, yanýyorum vay beni
Ömür denen heyula, daðlardan aþar oldu
Yoruldu kervanýmýz, yollardan düþer oldu
Âlem bana, ben sana, vurgundum biliyorsun
Ters döndü çarký felek, baðrýmý deþer oldu
Kýskanýrdý her zaman; güneþ seni, ay beni
Þimdi karanlýktayým, yanýyorum vay beni.
Vicdan dileniyorum sonbahar sabahýnda
Ýðde yapraklarýnda, bir mazlumun ahýnda
Ýki elim yakanda yankýlanacak sesim
Seni haykýracaðým dünyanýn son anýnda
Neredesin vefasýz, neredesin duy beni
Halim divane hali, yanýyorum vay beni
FÝLÝZ ALTIOK DURAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.