tek kiþilik bir odada uzanmýþým tek kiþilik koltuðuma etrafýmda kýrýk dökük hatýralarýn tozlarý hala soludukça yakýyor ciðerlerimi
boyasý kavramýþ duvarlarýna takýlýyor gözlerim bir örümcek sarkýtýyor iplerini aðýr aðýr iniyor tek kiþilik masamýn üzerine dünden kalan mecmuanýn okunmamýþ sayfasýna doðru
çatlamýþ penceremden içeri sýzarken yeni gün bir hevesle turluyorum tek kiþilik hayatýmý gözlerim hayatýmýn her karesini getirirken odama karafatmalar eþlik ediyor tek kiþilik dansýma
yorgun bedenimi býrakýrken koltuðuma hayran olduðum odama bakýyorum son kez
tam üç köþesi olan odamýn bir köþesinde tabanlarý olmayan çoraplarým bir köþesinde yakalarý zedelenmiþ gömleðim bir köþesinde ise zamanýn peþinden zayi olan ömür
gözlerim getirmiyor yarýnýn görüntüsünü
Sosyal Medyada Paylaşın:
UÇUK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.