bir orta oyununda hacivat ile karagöz sahnesinde sanki aðlarken bile gülmeyi biliyordu med-cezirlere dönmüþ duygularý atak geçiriyordu düþleri
kavradý kollarýmý kelepçe elleriyle gözlerini gözlerime anlamsýzca akýtýyordu huzur tabelasýný yitirmiþ yön karmaþasýnda kalmýþ olsa da bir bilmediðim vardý elbet
kýyýlarda býrakmasa özlemlerini solusa içine tüm hayallerini aþk tek kiþilik tango desem yaþam karmaþasýndan uzak özgürlüðe kanat çýrpan uçuk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
UÇUK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.