Mahiyeti yoktu sözlerimin senin için, Hep önüm sýra düþerdin yollara, Makul olmayan sevdalara yenik düþerdin aðlayarak, Karasýzlýðýnda boðardýn kimi zaman beni hiç acýmadan…
Zaaflarýmda yýkanmayý ne de çok severdin! Olmazsa olmazlarýmdan çalardýn beni … Sorgularýmdan kaçardýn yalpayarak Sen okurken bildiðini, Ben bir baþýma aðlardým geceleri…
Kuþ uçmaz ,kervan geçmez diyarlara sürüklerdin vakitli vakitsiz Figanýma eþlik ederdi martý sesleri Poyrazlarýn sert eserdi avuçlarýmda Yamacýmda yaþarken aþk ve sen Elinden geldiðince vururdun koylarýma...
Müptelasý olmuþtun ilk bakýþlarýn hoyratça Sonra kuytularýmda saklanýp çocuk gibi oynardýn Ben toplarken kýrýlmýþlýklarý ardýndan Sen yeni aþklara çoktan yelken açardýn…
Dur derdim dur gönlüm! Zamansýz kol gezme yalýn ayak! Elbet bir gün batacak, kanayacak canýn Bedduasý tutacak cam kýrýklarýnýn… Af dileyeceksin yana yakýla belki ama Ben çoktan benden geçmiþ olacaðým..
Susacaðým kenarýnda uçurumun, Kepenklerini indirirken tek seferlik ömrümün, Tek bir soru soracaðým gönlüm, ‘’Þimdi mutlu musun?”
FERAY ÝLERÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
ferayileri7575 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.