BİLMEZDİM

Hüzünler þehrinde garip yolcuydum
Barýnaðým yoktu, haný bilmezdim
Karanlýk dünyanýn dört bir ucuydum
Gecelerim vardý, günü bilmezdim

Bir kývýlcým görsem yanar erirdim
Çöllerde meçhule doðru yürürdüm
Gözlerim yoktu ki nasýl görürdüm ?
Gittiðim tarafý yönü bilmezdim

Baþým dönüyordu dünya durmuþtu
Kalbim buz daðýnda mekan kurmuþtu
Milleti konuþmak sohbet yormuþtu
Bense tek hecelik konu bilmezdim

Güçsüzdüm, yel vursa eðiliyordum
Küçük bir el deðse daðýlýyordum
Zaman girdabýnda boðuluyordum
Yarýn zaten yoktu, dünü bilmezdim

Garip, sesi kýrýk bir sazdým sanki
Kendi mezarýmý ben kazdým sanki
Yakýlmýþ, yýkýlmýþ enkazdým sanki
Eskiydim, haraptým yeni bilmezdim

Gün geldi içimde eridi buzlar
Türküler söylendi, çalýndý sazlar
Misafirim oldu en büyük hazlar
Çünkü önceleri seni bilmezdim

Aþýk OBALI
Sosyal Medyada Paylaşın: