AĞITLAR YAKIYORUM

Kadir kýymet bilmeze inandý taptý gönül.
Görür görmez baþýna aþký dert yaptý gönül.
Bir çift kahve gözlere aldandý saptý gönül.
Seni gördüðüm güne kadere okuyorum.
Senle geçen zamana aðýtlar yakýyorum.

Senin neyine kandý niye vuruldu bilmem?
Çaðlayanlar yapardý neden duruldu bilmem?
Sana nasýl inandý niçin sarýldý bilmem?
Gördüðümden bu yana dertleri dokuyorum.
Senle geçen zamana aðýtlar yakýyorum.

Bahar baþladý sandým çiçeksiz dala döndüm.
Her derde dayanýrdým daðýlmýþ sala döndüm.
Fýrtýnalar yýkmazdý don yemiþ güle döndüm.
Aldanan þu gönlümle gözyaþý döküyorum.
Senle geçen zamana aðýtlar yakýyorum.

Hazanda açan gülle bahar geliyor sandým.
Ömrümün son deminde kader gülüyor sandým.
Herkes beni aðlattý seni siliyor sandým.
Kök salmýþtýn gönlümde yerinden söküyorum,
Senle geçen zamana aðýtlar yakýyorum.

Ne kadar sitem etsem mazime aný oldun.
Yaþamýma can suyu sevdamýn kaný oldun.
Çetin’in gönlüne can zorba cananý oldun.
Kökler salan aþkýmý söktükçe dikiyorum.
Senden sonra zamanda ölüme akýyorum.

Mahmut Çetin Zorba

5 Ocak 2010 Antakya

Sosyal Medyada Paylaşın: