Trakya’yý fare basmýþ, muzdarip olmuþ çiftçiler;
Tek bir çare bulamamýþ, aciz kalmýþlar bekçiler.
Hüsmen aða düþmüþ yola, haber salmýþ saða sola;
Kendisi de boþ durmamýþ, koþturmuþ vermemiþ mola.
Vardýðý her cemiyette, dökmüþ derdini ortaya;
Hatta çare olur diye koþmuþ gitmiþ sigortaya.
Aval, aval dolaþýrken, birisi bir fikir vermiþ;
Aðamýzýn þuh gönlünde, tarifsiz umut yeþermiþ;
Demiþ ki bak beni dinle, yakala bir güzel fare;
Hapset onu ve aç býrak, olsun gönlü pare, pare;
Bir baþkasýný vur öldür, azar, azar at önüne;
Bak nasýl düþman oluyor, o neslinin bütününe.
Öyle yapmýþ hüsmen aða, yetiþtirmiþ birkaç tane;
Salmýþ baða ve bahçeye, hayretinden demiþ ane!
Bunlar bizim kavim diye, gale almayan fareler;
Yem olmuþlar teker, teker, mankurtlara bîçareler.
Kýsa zaman sonra baðda, muzýr bir mahlûk kalmamýþ;
Ambarlardan buðdaylarý, sinsi düþmanlar çalmamýþ.
Ey insan gör büyük düþman, kendi içinden türeyen;
Ýçi baþka dýþý baþka, gayet sinsice yürüyen!
Onun için münafýðýn, yeri cehennemin dibi;
Onun için ikiyüzlü, týpký ebucehil gibi.
Onun için Türkiye de, durum görünenden vahim;
Ne dost belli nede düþman, kaplamýþ her yaný vehim!..
Garibî-Salih Yýldýz………30.01.2010
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.