yalnız gözlerin vardı

yalnýz gözlerin vardý
yeþil
yutkunsan yeþil bakýyordun
aðlasan yeþil
merdivenaltý suçlarda yakalanýyordun en çok
inanýlmaz aðlamalarýn ertesiydi beraatin
on parmaðým vardý benim / yalnýz
yetmiyordu saymaya seni beklemek depremlerini
o depremlerde yýkýlmamak için
seni yükseltmiyordum içimde
tek katlý bir müstakil ev gibi kaldýn bende
bahçende nar çiçekleri ölgün kýrmýzý
suçtu seni söylemek / düþünmek / eylemek
suçtu seni doðurmak
ki bunu annene de söyledim
o geniþ ve kuytusuz yüzünde aradým seni
kaybolmayý sevdiðin kuytular yoktu yüzünde
yalnýz
uçurumsuz hüzün sürmüþtü bugün
çizgilerine suslar dizilmiþti / uzun
ve yoklar demirlemiþti gündüzlerine
yalnýz gözlerin vardý
yeþil
gözleri kapalý konuþtu benimle
yaðmurdan / buluttan konuþtuk / uzun
siyatik acýsýný tükürdü dudaðýndan
bahçedeki sarmaþýklara verdi veriþtirdi
sanki söyleyecek gibiydi
sustu
suçtu seni söylemek / düþünmek / eylemek
yürüdük siyah adýmlarla / küçük
yaban arýlarýnýn kanat seslerine
elleri kýrlangýç yuvasý gibiydi
kýrlangýçlardan yani senden hiç bahsetmedik
suladýk beraberce eðrelti otlarýný
ve kertenkele duvarýnda biraz oturduk
hanýmým nasýlmýþ
büyümüþ mü o yeþil gözlü çocuk
hepsi de iyiler / mutlu mesutlar hepsi
bana raðmen mutlular ki bunu söylemese miydim...
o zaman ki açtý kirpiklerini
bana uzunca baktý / derince baktý
kýrlangýç yuvasý ellerini tutuþturdu ellerime
yeþil gözlerinin ucundan bana akit býraktý

yemin olsun yaþayacaksýn
and olsun ki bu bahçe yaþayacak
kuyusunda kývrým kývrým yýlanlar peydah olsa da
sarmaþýklarý kertenkele kümesi bu duvarlar
çatlamadýkça ince bir ah sesinden
uzaktadýr / ölmek
en az onun kadar uzaktadýr
siyah sürmüyorum artýk kirpiklerime
gözkapaklarým ki derin bir sarnýç
kuluçka vakti oðul
serzeniþlerimi duyurdum
göðün yeþile çaldýðý vakitleri kolla
bulutun esmer sürdüðü vakitleri...
o vakitlerde bir ah yolla ki mermer
ayaklarý titresin kubbenin
sulan yýlanlý kuyulardan
yeþilimi onun yeþili bil

diyecek gibiydi sanki
sustu
yalnýz gözlerin vardý
yeþil


CemiKURT

Sosyal Medyada Paylaşın: