benle geçen günleri pirinç ayýklar gibi
mazinden ayýklayacaksýn...
ve yaðmurlu bir gecede
gözün derin bir boþluða dalacak
dudaklarýnda hafif bir kýpýrtýyla
adýmý sayýklayacaksýn...
anlayacaksýn
ayrýlýðýn ayak sesleri çýnlayacak kulaklarýnda
kelimeler kilitlenecek dudaklarýnda
haykýrmak isteyeceksin
çýðlýklarýn sessizce çýkacak dýþarý
sen bile duymayacaksýn
ansýzýn bir sýzý kemirecek kalbini
aðlayacaksýn....
baþýný duvara yaslayacaksýn sonra
omuzlarýmý arayacaksýn
duvarlar üstüne üstüne gelecek
gözyaþlarýn bir kezzap gibi çýkacak gözlerinden
her damlasý kalbini delecek...
bir örümcek aðý kadar güçsüzleþecek
zýpkýn yemiþ bir balýk gibi
çýrpýnacaksýn
utanacaksýn!
yaptýklarýn gelecek aklýna
unutmak isteyeceksin, olmayacak
kendinin bile inanmadýðý yalanlarla
kendini avutmak isteyeceksin
olmayacak
gönlünde açan hüzün çiçeklerini
koparmak isteyeceksin
ama onlar solmayacak
huzur gökten yaðmur gibi yaðsa da
senin bardaðýn bir damla kadar dolmayacak
hýçkýracaksýn!
korkacaksýn...
uyumak isteyecek gözlerin
rüyalarýnýn kabus olmasýndan korkacaksýn
vicdanýný yastýk yapýp yatmak isteyeceksin
dikenlerin batmasýndan korkacaksýn
baþka bir aþka yelken açmak isteyeceksin
kendin gibi birini bulmaktan korkacaksýn
ve sen bundan sonra
hep hak ettiðin gibi
korkarak yaþayacaksýn
korkarak...