Yüzü kýzaran toprak baþladýðýnda
Bilirim sana geldiðimi
Ýlk seni görürüm eski konak
Belin bükülmüþ beklersin dönmemi
Soðuktan çeken sokaklarýnýn
Kaldýrým taþlarýný sayarým
Ayaküstü dalarým rüyaya
Babam olur karþýmda
Anam durur kolunda
Ýncir aðacýnýn adýný sayýklarým
Bacalýktan düþen puhu kuþu
Çoktan teslim olmuþtur topraða
Kurt kuþ üþüþmüþtür duasýný okumaya
Vakit ne kadar erken…
Çið düþer saçlarýma
Kýraðý yamanýr yanaklarýma
Soðuk dolaþýr hatýrasýyla sýrtýmda
Küçük bir kýzýn öyküsü olur bu bahçe
Dört kardeþin büyüðü er gider kocaya
Daha ayný tastan su içmeden
Ve sevmeye üþenerek son defa
Saçlarýnda bukle baþýnda gelin teli
Çeker gider zengin bir mahalleye
Bir kýþlýk gömleði kalmaz geriye
Giyip hatýrasýnda üþümemeye
Bahçe komþularý
Gece güne dönmeden
Ölür merdivenlerin dibinde
Bilmediðim yüzler dolaþýr etrafta
Ve saðýr eder yalnýzlýk bozulmuþ baðlarda
Ceviz aðaçlarý kurur bir bir
Bulutlar… unutur adýmý bu yalnýzlýkta
Sunturlu küfürler býrakýrým
Geldiðim kentin çýkýþlarýna
Eski konak… býrak içinde kalayým
Yýkýl bir gece omuzlarýmda…