KALENDER

Geçesin ki kendinden, bu dünyadan geçesin;
Boyuttan soyutlanýp, mânâsýna geçesin…

Ne dilersen karþýna, önce kendine dile;
Dile ki; düþmeyesin, utançta dilden dile…
Ferâset kýlýcýnla, kibrini dile dile;
Benliði eze eze… Anca ýslâh olursun…
Yunusça nefes alýr, mýsralarda solursun.


Boþa deðil, nazýmla, çiðnedin bu elleri;
Bilirsin ki, gül kokar; gül verenin elleri.
Bu düstûrla söz söyle, gücendirme elleri.
Ýnsan insana gerek; idrâk et, ne olursun!
Dünya ahret, tarlanda, ektiðini bulursun.


Zaten, hayat deðil mi, baþlý baþýna çile!
Dolam dolam tecrübe, ömrün zamana çile
Hecehâne içinde; çektiðin altýn çile
Fark eder mi, sarrafý, bakýr dese n’olursun!
Hikmetin mi sarsýlýr? Hepten mi kaybolursun!

Sanma iþim serzeniþ, kahir, kahýr; hep sitem…
Ýstem o ki; gör beni, bakiyene hepsi tem…

Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: