EKMEK PARASI

Feryat etmez, hâlden bilir dillerim;
Elden ele, geçer, ekmek parasý.
Taþý deler, terden kazma ellerim;
Bahtý zorlar, açar, ekmek parasý.


Nasibin bul, aç mezara yatýlmaz;
Evlâdýn yer, hile hurda katýlmaz;
Þeref, onur; her pazarda satýlmaz!
Helâl lôkma, seçer, ekmek parasý.


Onun için, terki diyâr eylerim.
Zor türkümü, ona yakar söylerim.
Alamazsam, ben o yâri neylerim!
Gözüm yaþý, nâçâr, ekmek parasý


Kolay deðil; el’in kanlý kirinde!
Yaþ kürüyen, yolun alýn terinde!
Her iþ kutsal, hepsi yerli yerinde;
Emek emek, dûçâr, ekmek parasý.


Yok olmasýn; saçýn baþýn yoldurur;
Ambar deler, yanlýþ yola daldýrýr;
Edep, namus, hayâ; hepten kaldýrýr!
Ar’ý yýrtar, saçar; ekmek parasý.


Oku yavrum, onun yolu zorlaþtý…
Talipli çok, rakiplerin gürleþti!
Geç de kalma, artýk geçim darlaþtý;
Erken kalkan, biçer, ekmek parasý.


Erdemoðlu, bitmez ki hiç kavgasý;
Aþk meþk deðil; dava, varlýk davasý.
Ayaðýn denk al kazan kul sevdasý;
Eli ele, açar, ekmek parasý.


Düþmez katta, yanký bulur sadasý...

Sosyal Medyada Paylaşın: