Sarışın Bir Kağan Olurdu Keder

Sarýþýn Bir Kaðan Olurdu Keder

caným sýkýlýnca
evlerin son temaþasýna özenirdim
yol ortalarýnda olanlarý paylaþtýn benimle
gerisini ise zamana baðýþladýn bence

muammalý balkonlarda
ilk akþamý gözlerken çocuklar
ve sade umutlarla serilen çamaþýrlar
yað tenekelerine ekilmiþ güleç çiçekler
can dostum olurdu
kömür kokulu kaygýlý kurþunîlerde
þiir zamanlarým gelmezdi daha
þiirlerim yeni bir yalnýzlýk doðurmazdý
sarýþýn bir kaðan olurdu keder
kalbini çürütürdü yazý masasýnda
ama anlatamazdý aþký ve de aþkýný...

bilgece meçhuldü menziller
burgaçlarýnda zamanýn boðulduðu
beni anlayamazsýn sen
menzillerin gönüldaþý yokluðunla
uyku mahmurluðuyla bile göze alamazdýn
kaybetmeyi beni
gittin kendi ölümüne yýktýn
kaybetmeyi beni

kaðan sarýþýn bir keder olurdu
kederse sarýþýn bir kaðan
sivri uçlu daðlara alýþýk
bir rüzgar kadar aceleci
ve benim yalnýzlýðýmdan öte
kederim yalnýzsa uçlu bucaklý
anlaþýlmamaya en masumane itirazdýr
en büyük aþk

’ve yine beklentisizlik zamaný yendiðinde
anlarsýn
aþký ancak aþký aþarak yaþatacaðýný
beni inkarýn büyüttü içindeki aþkýmý...’

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: