BANLİYÖ SEFASI
-Bir zamanlarýn cefasý
Yavrucak ‘anne’ dedi ‘Anne baksana bana.!’
Annesi öfkelendi: ‘Sesleniver babana.!
Ýðne at yere düþmez þu kalabalýða bak
Kaç cins insan ararsýn.. bey –beyefendi.. ahmak
Hepsi de er kiþidir yetecek gücüm mü var
Bey, seslensen de bana birazcýk yer açsalar’
Bu müthiþ hengâmede kim duyar ki sesini
Kadýn aradý beyi, çocuk da annesini..
Babasý; ‘Çocuk.!’ Dedi.. ‘Çocuðun caný yandý.!’
Baba hamiyetiyle saða sola çullandý
Önünde birkaç kiþi ‘hoopp!’ dediler ‘yavaþ ol!’
Hem þu çocuðu sustur.. yoksa yersin kafa-kol.!’
Adam; Lâ havle çekti, ‘bu millete ne oldu
Çocuk bizim, dert bizim hem þurada kayboldu.!’
Ne umursamaz millet diyeceði bir anda
Bir baktý ki çocuðu birinin kucaðýnda
Çocuðu kucaklayan altmýþlýk bir ihtiyar
Çok hýrslý.. aðlayacak þöyle bir dokunsalar
‘Tövbe Yarabbi.!’ dedi ‘bunlar mý senin kulun
Farkýnda deðiller mi þurda ne olduðunun..
Ölsen gitsen yardýma koþanýn olmayacak
Bayýlýp ezildiðin yanýna kâr kalacak.!’
Çocuðu kaptý yerden yukarýya kaldýrdý
Can havliyle, öfkeyle saða-sola saldýrdý
Birkaç kiþi üzüldü adamýn çabasýna
Birkaç kiþi de güldü adamýn çabasýna..
Güneþ Ýstasyonu’nda karýþtý tren gene
Ýhtiyar ile çocuk veda etti trene
Palas pandýras birden dýþarý itildiler
..Ve anne çýðlýk attý: ‘Ýhtiyar yavrumu ver..!’
Ama çok geçti artýk banliyö yürümüþtü
Anne heyecanýndan bayýlýp yere düþtü
Babanýn etrafýna dalgacýlar üþüþtü..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.