Gözlerim gidiþinden beri seni ararken Sen yoktun, gelmedin, gelmeyecektin... Aklým serabýnla bana oyun oynarken Sen yoktun, bilmedin, bilmeyecektin... Seni neden, ne kadar sevdiðimi yokluðunla paylaþýrken Sen yoktun, duymadýn, duymayacaktýn... Ben anlatmaya devam ederken Serabýn gözlerimin önünden geçecek, Gözyaþlarým yaðmurlara karýþacak, Hýçkýrýklarýmý boðazýmda düðümleyecektim Ve sen tüm bu olan biteni asla bilmeyecektin... Haberin olmayacaktý ölümümden, Ölmeden önce adýn olan son sözümden, Yokluðunun muradýna erdiðinden... Haberin olmayacaktý özlemimden, Artýk atmayan buruk yüreðimden, Acý sensizliðin yýprattýðý gözlerimden... Haberin olmayacaktý ölümümden... Bir pazar sabahý yüzünü yýkarken Aklýnýn sol köþesinde belirecek, Yaþlý gözlerle seni izleyecek, Sað elimi omzuna deðdirerek Seni kendime döndürecektim Ve sen beni hiç görmedin O an da görmeyecek, titreyecektin... ZEHRA BETÜL KIZILYALIM 25.01.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
ASİ_ZEHRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.