Üþüyorum... Çok üþüyorum... O günü düþünüyorum... Gözyaþlarýmý tutamýyorum... O gün gitme diyemedim... Þimdi de gitme diyemiyorum... Sen gidiyorsun ve ben üþüyorum... Belki de, diyorum... Belki de sevmiyordum... Belki de kendime iþkence arýyordum... Ne iþkencesi?! Ben belmý buldum, diyorum... Sanýrým deliriyorum... Aylardan Temmuz ama ben üþüyorum... Tüm bunlar bir kabus biliyorum. O zaman neden uyanamýyorum? Uyanamadýðým kabusumda üþüyorum... Her gece seni düþlüyorum... Sanýrým acýlardan vazgeçemiyorum... Ne kadar acý çeksem de uslanmýyorum... Uslanmaz kalbim yanarken ben üþüyorum... Yine yüzüne karþý söyleyemiyorum... Gýyabýnda itiraf ediyorum; Affet, ben seni seviyorum... ZEHRA BETÜL KIZILYALIM 22.09.2008 PAZARTESÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
ASİ_ZEHRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.