BENİM

Hasreti yudum yudum içerken bardaðýndan
Eðreti tutan elden yere dökülen benim
Ýki kaþýn arasý çýktýðým ar daðýndan
Bir çift kara göz ile dara çekilen benim

Esmer geceye inat kandillerini yakan
Zifiri karanlýkta yokuþ yukarý akan
Yýllarý ters yüz edip zamana çelme takan
Sahraya yaðmur gülü diye ekilen benim

Kýzýl dudaklý yýldýz düþer iken kaþýna
Gökyüzünü güneþsiz sevdayý tek baþýna
Denizi muhtaç bilip bir damla göz yaþýna
Buluttan telaþ ile yere çakýlan benim

Gýyabýna verilmiþ bir davayý yürüten
Gözlerdir bildiðin o tüm tezleri çürüten
Uðrun uðrun yandýkça varlýðýný eriten
Kutsanan nurlu ýþýk diye yakýlan benim

Defnedilmiþ aþk diye kabrine giden yoksa
Aþký ihbar eyleyen suçluyu güden yoksa
Bu kaçýncý davettir icabet eden yoksa
Yüreði rehin kalmýþ kalbi sökülen benim

Kokunu avucumda saklayýp gizli gizli
Bölünmüþ uykularým öksüz düþlere sözlü
Sevdayý kuþanýrken mýsralar mavi gözlü
Mýzraba hasret asýp tele takýlan benim





Sosyal Medyada Paylaşın: