YARİN HAYALİ
Bir adamdý: altmýþ yaþlarýnda ya var, ya yoktu,
Belli görüp geçirmiþti, yolu yordamý çoktu,
Yüzünde, yaþamýnýn acý izlerinin yorgunluðu,
Kalbini sarmýþtý belli ki, aþkýn buðulu gizemleri,
Oturduðu yerden usulca kalkýverdi,
Yanýndakine aniden tok bir hitapla seslendi,
Dur! Dostum sus yeter konuþma deyiverdi,
Titriyordu...
Ýçi içine sýðmýyor, baþý dumanlý sýzlanýyordu,
Kýpýr kýpýr kýpýrda, acýlarla kývranýyordu,
Derinliklerinde ki yankýsýyla, içten içe yanmalarda,
Izdýraplar içinde, çýlgýnlarca feryatlarýyla,
Gözler kanlara boðulmuþ, isyankâr bir biçimde
Benim tek aþkým, bir tanem ah! ahu gözlüm diye!
Ýçinin batkýnlarýn da, kývranarak durmadan inliyor,
Yârin nefesinin, o okþayýcý ýlýklýðýný hissediyordu,
O duygularla sisler arasý bir buðulu sülüetini görüyor,
Bakýyor ona, hüzün içinde bakýyor, Bakýveriyordu!
O güller gülünün simasý, gözlerinin içinde kalýveriyor,
Ellerinin, tüm o yumuþacýk, müþfik sýcaklýðýyla,
Durupda bir inilti ile düþünüveriyor,
Düþünüyor,
Üþüyor...
Yerinde bir türlüde, barýnýþta duramýyor,
Aþkým! Nazlýlar nazlýsý, can yârim diyiverdi,
Elleri boþlukta, iki yana usulca iniverdi,
Birden sus pus oldu,
Yüreði yangýnlarda sustu,
Sustu durdu...
Baþý öne düþtü, o dertli göz pýnarýndaki yaþlarla,
Sýzým sýzým da elemlerde sýzlanýyordu,
Derince titreyip, sarsýla sarsýla aðlýyordu,
Çok uzaklarda ki, o sis bulutlu duygularýyla,
Ýçini yakýp kavuran ýzdýraplý hislerle dolu,
Sevgilinin o hain, hissiz vefasýzlýðýna da,
Hayatýnýn onca boþa geçen, yýllarýna da,
Çaresiz boynu büküklüðüyle,
Ansýzýn irkilip uyanýp da sirkelini veriyor,
Hayatýn kendisine yaptýðý o katý zulmüne,
Ýsyanlar ediveriyor,
Yanýyor,
Kavruluyordu
Ve hýçkýrýklarla aðlýyordu,
Mazinin tüm duygu ve yaþamýna,
Sevgiliden geri kalan tüm hatýralara,
Ýsyanlarda...
Ýçinden bir çýrpýda her þeyi çýkardý sildi,
Söküp içinden atýverdi,
Yeter artýk yeter DUR! Artýk Dedi.
DUR! Hele bir dedi,
Yavaþ yavaþ soluklanýyor,
Týkanýyor,
Dizlerinin tüm baðlarý aniden çözülüveriyor,
Usulca, o yere tüm kýrýklýðýyla, sessizce çömeliverdi,
Senin içinde yanýp, kendi içinde kavrulup da kül oluverdi…
.
AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.