Hayatýmýzýn en acý günlerinde beraber aðladýk... Hayata isyan edercesine etrafa sövercesine kahkahalar attýk... Kimi gün geldi en sevdiðimiz parçalara sokaklarda eþlik ettik... Gözlerimizden yaþ gelircesine çocuklar gibi güldük... Etrafa hayata aldýrmadan yaþadýk... En özel sýrlarýmýzý paylaþtýk birbirimize ant içtik... Ýyi günde kötü günde birlikte olmaya... Ama olmadý ... Bir hiç uðruna yollarýmýzý ayýrdýk... Bugünlerde seni özlüyorum... Çayýmý içiyorumda sensiz olmuyor... Kadehi tokuþturuyorumda sensiz içilmiyor... Zaman sensiz geçmiyor... Meðerse ne çok þey yaþamýþýz biz seninle... Acýya gülmeyi öðrenmiþiz beraber... Senle olan zamanlarý düþündükçe... Gözlerim doluyorda belli etmiyorum kimseye... Sende özlüyormusun benim senle olan hayatýmý özlediðim gibi... Seninde benle olan hayatýný... Kahve içebiliyormusun boðazýna düðümlenmeden... Eskisi gibi gülebiliyormusun... Gerçekten eskidikmi...?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevdaprensesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.