Ten ve can kadar yakýn olanýna
Döndü arkasýný uzaklaþtý karanlýk adam
Gözlerini hatalarýna kapatan,
Nefretinin ardýna sýðýndý..
Þafaðýndan hayr umulmayacak
Bir geceye benziyordu karanlýk adam
Ýpi kopmuþ tespih taneleri gibi saçtýklarýný
Toparlamaya hiç akýl yetiremedi karanlýk adam…
Ne ben Þehrazat’tým ne de O, sultan,
Aramýzda birbirimize bin birincisini anlatacaðýmýz
Bir masalýmýz da yoktu…
Ben kangrenleþmiþ bir yaranýn
Uzuvlarýný kesip atamayacak kadar
Acemi bir cerrah gibi davranýrken,
O ise bin bir yalan düþürmüþtü
Masalýn çýkýlacak kerevitine...
Acýydý tohum meyvesi zehir
Hâlbuki elleri ile dikmiþti karanlýk adam
......................Meyve içinde biriktirdikleri ile
......................Dönmüþtü bir ateþ topuna…
Meyveye sevgi aþýlamaya
Bir türlü akýl erdiremedi karanlýk adam
Döndü karanlýklara yüzünü
Görmemeyi diledi
Olmasaydý dedi
Kolayý seçti; her þeyden geçtiði gibi
Tende can olanýndan da geçti..
Varýný ýslah yerine;
Zehrini kustu karanlýk adam…
Döndü...
Döndü, tümden en sonunda
Görüldü nefrettin þeffaflaþtýrdýðý içi,
Artýk aþikârdý, meydandaydý
Açýldý gözüne inen perde
Yoktu viran gönlünde umuda dair bir gerçek
Kuraktý yetiþmiyordu yüreðinde bir tutam çiçek
Ne de yüzünde üzerinden dua geçmiþlerin
Kalbinde hissedebileceði bir sekine vardý…
Ölümcül fýrtýna sonrasý
Usulca yaðan yaðmur, saðaltsýn istedi
Ýçindeki zehri, unutmak istedi,
Unutsunlar istedi
Oysa vebalin paylaþýmý yoktu
Canýnýn yangýnýný, cehaleti ile sorguladý
Edep yoksunu þikâyetleri ile
Hatalý kullar aramaya dururken
Giderek hafifledi; dünyanýn içinde tuttuðu yer
Karanlýða ne yapsan da alýþýlmýyordu
Kullar üzerinde hep bir hasret vardý
Ezan vakitlerinin sunduðu
Üzerinden iyi niyet geçmiþ sabahlara dair
Ve :
Ebediyen kendinin sandýðý yüreklerde silindi adý
Ýsmi ile cismi ile yok oldu
Sabah oldu karanlýk adam yoktu
Sabah oldu karanlýk adam yoktu
Sabah oldu karanlýk adam yoktu
perihan kýlýç
esmize