Ses etmeden çatladý bardak dokundu ince bir kan þeridi kadar içime her seviþmede kanlý bir kadýn dudaklarým her kadýnda piþmanlýklarla dolu bir hatýra kaldým çalýndý uykum, ve þehveti kesildi isteklerimin umutlarýmýn kaybolasý varmýþ uzak bir kentte yünden örülmüþ sanki sökülür inceden korkum bir kasýk kadar sancýlý
en iyi tanýnmýþ cellatlar fiþledi çocukluðumu açýlacak onca çiçeði zerdali sanýp ve kimseye söylemeden ellerinin soðukluðunu
umulmaz bir leþ kargasý þimdi sorgusuzca didikler mahremini tüm þüphelerimin......
( ÝBRAHÝM YALÇIN )
Sosyal Medyada Paylaşın:
YALÇINİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.